زبانحال حضرت رقیه سلام الله علیها با سر مطهر پدر
بـابـا من از دنـیـای بـیتـو دل بـریـدم یک روز خوش بعد از تو در دنیا ندیدم هر چند که دیـر آمـدی عـیـبـی نـدارد شکـر خـدا امـشب به دلـدارم رسـیـدم خیلی شبـیـه مـادرت زهـرا شدم...نه؟ با این دو چـشم تار و گـیسوی سپـیـدم این خصم یاغی دخترت را زجر میداد از ترس او در بین صحـرا میدویـدم هم گوش من سنگین شده هم پلک هایم طوری کتک خوردم که یک ماهه خمیدم وقتی که دشمن برد ما را بـیـن بـازار من هم شـبـیـه تو خـجـالت میکـشیـدم هر چند بالم سوخته با این همه باز... هـر شـب به یـاد عـمـه و بـزم یـزیـدم یک مرد شامی بین مجلس حرف بد زد آن حرف زشتی که به عمه زد شنـیدم خـیـلـی تـحـمـل میکـنم درد کـمـر را چـاره نـدارم...از عـلاجـش نـا امـیـدم من را ببر با خود... نمیخـواهم بمانم بـابـا مـن از دنـیـای بیتـو دل بـریـدم |